İnsanoğlu Güvenme Şiiri - Haydar Demoğlu

İnsanoğlu güvenme; taht ile saltanata,
Azrail fırsat vermez sonra, havlu atmana,
Ne sultan, ne kral, ne şahlar geldi, bu hana…
Hangisi yenilmedi ki de; emri Huda’ya.
*
İnsanoğlu güvenme; mala, şana, şöhrete,
Ben falanım, ben filanım diye, kibirlenme,
Ne para pul, ne şan, ömür bakar bir nefese,
O gün şöhretin, rüşvetin sökmez Azrail’e.
*
İnsanoğlu güvenme; aklına ne zekâna,
Sevmek, sevilmekten başka, servet yok insana,
Gönüllere taht kur, kul hakkıyla gelme bana,
Demiş Allah; önem vermemiş, taht ile mala.
*
İnsanoğlu güvenme; dünya dediğin rüya,
Azrail gelince, fırsat vermez uyanmana,
Faydası olmaz, tahtın malın, kalır dünyaya,
Sevilen yürek bıraktıysan, döner duaya.
*
İnsanoğlu insan; hümanist olur aşka,
Azrail; senden ne bırakır, isminden başka,
İyiliğin dua olur, kötülüğün eza,
Seni her yâd eden, ya rahat verir, ya cefa…
*
İnsanoğlu bak; ne kalmış dünden bugünlere,
Azrail’i gördü; Lokman, Süleyman, Ali’de,
Ölümü tattı, gönül eri peygamberlerde,
Aşk ile sevgidir giz; ruh ve isimlerinde.
*
Demoğlu der; insanoğlu güvenme, can fani…
Ceddimiz, celalimiz, dön de bak, nerde hani,
Götüreceğimiz üç metre bez de, nasip mi?
Din sevilmek, iman; gömen cemaat değil mi?
Haydar DEMOĞLU