5. Kitap "insanoğlu" Şiiri - İbrahim Coşar

İnsanoğlu, kaç kere tövbe ettin el açıp;
Kanı temizlemedin, ruhu arındırmadın.
Yine de suç işledin kendi kendinden kaçıp;
Şeytan dolu ruhunda melek barındırmadın.

Güneşi düşman gördün, çocuğa silah çektin.
Gece karanlığına bin çeşit fesat ektin.
Ne öfken bitti senin, ne de yüreğinde kin,
Kaş düşmüş gözlerinde sevgi göründürmedin.

Hep kötüyü söyledin kutuyu açtığında;
Kimler giydi ateşten gömleği biçtiğinde;
Kırılası eline her fırsat geçtiğinde;
Kime eziyet edip, kimi süründürmedin.

Coşari der ki n’olur, bir kez doğruyu söyle!
Bu nasıl bir dünya ki terse dönüyor böyle.
Yalanlarla kandırıp aldığın haram oyla,
Ve de yaptıklarınla kimi yerindirmedin.