Özünü kaybetti âdemoğlu...
Saatlere esîr oldu,
Betonarmeler aldı taşın toprağın yerini.
Zühreyle kıbleyle değil de
Pusulayla yön tâyin eder oldu...
Velhâsıl, irfânını kaybetti âdemoğlu;
İnsânı unuttu...
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman