İnsanoğlu Şiiri - Ömer Faruk Gümüştekin

İçindeki çocuğu dinlemek yerine çıkar ilişkisini göz önünde bulundurur insan

dünden bugüne kadar hep daha fazlasını ister

Yerleşik yaşamın getirdiği o inanılmaz bataklık mücadelesi

Adım adım istila ederken karıncalar tatlı hayalleri

Yokluğun çokta ötesine gidemeyeceğini anlar

Sonrasında ise savaşlar, darbeler, ihtilaller yapıştı geçmişin kalıntılarına

Daha fazla ölüm daha fazla kan ve daha fazla göz yaşı

Baştan aşağı kapladı sömürge düzeninin kapılarını kapkaranlık

Rıhtıma çok uzak bir gün aydınlanması

Yine güneş ışınları ve yine suya hasret o masum bedenler

Ve olup bitenleri çekemeyen o bozuk kameralar

İnsanlar görüyorlardı fakat sus pus olmuşlardı bu hegameye karşı

Çağdaş ve medeni diye astılar kepazeliğin resmini

Tarih kitaplarının suskunluğu olanlar karşısında

İnsan yine biçare oldu insanlığından

İşte Ubangi ve Şari nehirlerinin çaresiz bakışları

İşte emperyalizmin dayattığı o korkunç yaşama dayatma

Yine karanlık bir çağ kapladı gökyüzünü

Ve yine gerçekler gelgitle kıyıya vururken köpükle örtülüyor üstü

İnsan susup kabullendikçe kaybetti vicdanını

Yosunlara bulandı kalpler

Sessiz ve sakindi yüzyıllardır o ihtişamlı serzenişler

Yine bir umut yanılgısı sardı etrafı

Fakat ölüm istemsizce gülümsedi her ihtimale karşı

Paranın putlaştırılmasına maruz kaldı o cansız bedenler

Kıyıya vurdu cesetler

Deniz kan kırmızı

Fakat sustu insan adaletin haykırışı karşısında

Kaybetti insan denen o nankör varlık şerefini, peki ne mi kazandı?

Doymazcasına para pul ve koca bir hiç...