İnsanlıktan Vaz Mı Geçem?

Gönül sana dost bağından.kırmızı gül vereyim mi;
Bağına bağbanlar girmiş,ben bu bağdan gideyim mi?

Karlar yağmış dağlarına,kıran vurmuş toprağına,
Bülbül konmaz yaprağıma,ben bu yurttan gideyim mi?

Aşkın deryasına daldım,deryadan suları çaldım;
Ne edeyim şaşa kaldım,bu sevdadan geçeyim mi?

Aşka varmak çile işi,dosta varmak sabır işi;
Bitmez bu dünyanın işi,ben bu düşten geçeyim mi?

Ağuludur benim aşım,her gün beladadır başım;
Yok mudur gönül yoldaşım,bu gönülden geçeyim mi?

Çok mudur benim kararım,sırrımı serde ararım;
Bu dünyadan sitemkarım, bu sırrımdan geçeyim mi?

Ateştir ışığın özü,özüdür insanın sözü;
İçi kara iki yüzlü,insanlıktan geçeyim mi?

Gümüş şamdanlık yaparsın,içine mumu koyarsın;
Kendini adam sayarsın,adamlıktan geçeyim mi?

Dertli geldim bu cihana,ağlarım ben dostan yana;
Dosttan gelir taşlar bana, ben dostumdan geçeyim mi?

Gönül dağını aşarım,varıp düz yolda şaşarım;
Dostun özünde yaşarım ben özümden geçeyim mi?

Ağlama güller solacak dünya sana mı kalacak;
Ecel tenini vuracak,düşünmekten geçeyim mi?