İnsanlıkdan Kaçış Şiiri - Kadir Akgün

İnsanları gözlemliyorum
kendi penceremde,
İnsanları çıkartıyorum baş role
kendi şiirlerimde.
Kimisi giden sevgiliye küfürbaz,
Kimisiyse ilk aşkında
çocuk gibi haylaz.
Bir o kadar da yaramaz!

Görünce insanoğlunun insanlığını
İnsanlıkdan kaçıyor,
Aynı ırkdan oluşumuza
hayıflanıyorum...

Cebinden kürdanı eksik olmayan
insanlar tanıyorum.
çöp konteynırından sarkan,
eldiveni kesik çocuğu görünce
İnsanlığa acıyorum.
Küfür besteliyorum adeta
İmanımın tüm faşizmiyle
İmandan çıkarcasına.
Hayıflanıp, insanlıkdan çıkıyorum
Sizlerden kaçarcasına..!