İnsanlık Vicdana Muhtaç Şiiri - Yasemin ...

İNSANLIK VİCDANA MUHTAÇ
Gittikçe bencilleşiyor dünya,
Riya başımıza taç, yalakalık diz boyu, Söküp atabilseydim ayrık otlarını
Bir taze kahve kokusuydu dostluk
Buram buram Ümmügülsüm'ün cezvesinde,
Kara sevdaydı ibrişimin oyaladığı
Ayşe'nin tığında elti eltiye küsmüş,
Yılan güle dolanmış Cemile'nin kanaviçesinde
Kahve çekirdeği, hanımeli,
Hatta Türkân Şoray kirpiği yün örgülerde,
Kilimler dile geldi türkü türkü, motif motif
Yutmuş sevdaları obur insanlık,
Zift dökülmüş yüreklerin üstüne.
Minicik simitçi çocuk
Hava soğuk
Yok üstünde bir ceket, bir gocuk
Yüklemiş tepsisine hayatı
Başının üstünde taşıyor
O halinden memnun...
Mu? Bilinmez de
Benim kalbime saplanıyor gülüşü
Aynı teslim oluşu gördüm
Merdiveni silen Ayşe'nin dudağındaki türküde
Kabulleniş belki de
Belki çaresizlik
Olana boyun eğme.
Gittikçe bencilleşiyor dünya
Riya başımıza taç
Yazık, çok yazık
İnsanlık vicdana muhtaç...