Yanında ölen olsa bakan olmaz,
İnsanlık ölmüş içimiz kararmış.
Binlerce olay olsa takan olmaz,
İnsanlık ölmüş içimiz kararmış.
Nemelazımcılıkla kararmış göz,
Ne Türklükten ne İslamdan kalmış iz.
Ülkede nasıl bu hale geldik biz?
İnsanlık ölmüş içimiz kararmış.
Bu halimizi görünce oldum şok,
Bütün insanların lafa karnı tok.
İşi düşmez ise selam veren yok,
İnsanlık ölmüş içimiz kararmış.
Bakıp yoksulları gören mi kaldı?
Malından sadaka veren mi kaldı?
Düşkünlere kanat geren mi kaldı?
İnsanlık ölmüş içimiz kararmış.
Yusuf insanlar düz ovada şaşmış,
Günümüzün insanı yere düşmüş.
Yaşayanların huyları değişmiş,
İnsanlık ölmüş içimiz kararmış.
Kayıt Tarihi : 9.4.2013 17:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)