İnsanlık Mezarlığında Apoletli Kutsal Sa ...

Bağışlayansın Allah'ım
çocukları büyütemedik ki gelelim kapına,
yanmaya tenezzül etmezken
indirdiğin kitaplarla üşüt bizi,
Ey yegâne Mabud diz çöküyorum
katledilmiş tüm çocuklar adına...

Sen eyy çocuk,
oysa bir kağıdın
gemi olma isteyen düşü kadardın,
masallarından sürgün edilmeseydin eğer...

Muhteşem! Bu şiir, okuyanın ya gözlerini kızartır ağlamaktan ya ellerini, alkışlamaktan. Pek muhtemeldir ki ikisi birden...

Sanayi devrimi, bilmem ne devrimi, Rönesans'ı...vs vs
Hani ....gide gide bir arpa boyu yol bile gidilmemiş.
' Vermeye az bulmuşuz yahut vakit olmamiş' ; sevgileri.
Kimimize göre değil bu dünya, hiç olmadı.

Okudukça sarsan, insanat bahçesinin bir üyesi olduğumuz gercegini tokat gibi yüze çarpan çok etkili bir şiir okudum.
Kutluyorum bu derinliği ve kalemi.

Teşekkür ederim Gülçin hanım kıymetli cümleleriniz için.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum

Yine çok güzel bir şiir yüreğinize kaleminize sağlık saygı ve selamlar

Kıyıya aslında vuran çocuklar değil, bilakis kıyıya vuran insanlık.

Kaleminize gönlünüze sağlık.

Büyümez ölü çocuklar diyordu üstad
Büyütemedik şiir oldular...

Selam olsun..

Herşeye duyarsız kalan bir dünyanın farklı coğrafyalarında, özellikle mazlumların yaşadıkları dramın fotoğrafıydı şiir.

Okuyanın yüreğini lime lime etmiyorsa, vicdanları sızlatmiyorsa kendimizi bir sorgulamamız gerekiyor..

Hangi dine mensup olduğumuzun, rengimizin ne önemi var ki.
Cemal Süreya'nın dediği gibi "İnsancan nasıl, yürekcen iyi mi" ondan haber ver sen.

Eyvallah sevgili Veysel şairim
Ne güzel bir yüreksin sen.

Selam ile.

"can sıkkın
can perişan
can darmaduman!

boşlukta yankılanıyor zamanın işlevsizliği !

ey ruhuyla nefes alanlar erken değil miydi ölmek için
değil miydi hakkı kelebeğinde yaşamak !"

"unuttum insanlığıma rastladığım en son yeri
bu yüzden avuçlarım küçük geliyor dualarıma!"


Dönüyorsa bu dünya; Allaha açılan küçük avuçların yüzü suyu hürmetine dönüyor derdi babaannem