İnsanlık Hâli - Olgunlaşmak

İnsan hamurunda sevgi mayası,
Yoğrula yoğrula öze karışır,
Alnının yazısı elin ayası,
Kıvrıla kıvrıla töze karışır.

Âşık bir neferdir âşkın selinde,
Sevdası dillenir sazın telinde,
Türküleri çağlar gönül dilinde,
Çevrile çevrile söze karışır.

Yaradan yiğidi sevgide sınar,
Ondandır yarası derinde kanar,
Hâlbuki yüreği ateşe yanar,
Kavrula kavrula köze karışır.

Yiğit boyun eğmez zalim önünde,
Eğer de giderse batıl yönünde,
Kuru yaprak gibi rüzgâr önünde,
Savrula savrula toza karışır.

Hep vefa beklenir er oğlu erden,
Vatan için geçer yârinden serden,
Ve her daim kalkar düştüğü yerden,
Doğrula doğrula uza karışır.

Yârini her şeyden sakınır âşık,
Korur, kollar, tutar daim bağışık,
Hakk nurunu taşır İlâhî ışık,
Soğrula soğrula göze karışır.