İnsanlık Hali Şiiri - Şehmus Kartal

Hala gencim diyerek bakmıyorsun saçına,
Bak ağarmış şakağın kar yağmış sakalına.
Meğer elden kaçırdın haberin yok geçerken,
Bu gençlik rüzgârına karşı konmaz eserken.

Bu alemde şah olsan kral olsan ne yazar,
Zaman senide bir gün çevirip yere atar.
Gençliğinde geçirdin şatafatlı bir hayat,
Şimdi beğenmez seni çocuklar ile avrat.

Ferhat gibi dağları bir zamanlar delerdin,
Şimdi perişan oldun kalbin tekledi durdun.
Kerem misali aşka koşuyordun bir zaman,
Hiçbir engel tanımaz korku bilmezdin yaman.

Kötü işe koşardın atlardın kucağına,
Şimdi ahlak peşinde gezersin yana yana.
Temiz ahlak sahibi olmak için çırpındın,
Günahların affına yalvarmaktan sıkıldın.

Kötülüğü yükledin sırtından indirmedin,
Kapkara defterini günahla sen doldurdun.
Kaptırmışsın kendini bu değerli yaşında,
Saptırıyorlar seni anlamadın bu yaşta.

Genç yaşında seçmedin bir dost ile arkadaş,
Yıllar geçti anladın şimdi gerekti sırdaş.
Derbeder hale geldin hayır kalmadı sende,
Şimdi belin büküldü fer kalmadı gözünde.