Ne ararsan taşrada değil kendinde ara
Alemi cihan sende, kâbedir gönül...
Kimi aşık, düşer sevdaya çöl dolaşır
Varlığın sebebi leylidir gönül
Kimi taş olur, gönlü bir garip şaşı
Koy önüne arpayı, yulafı sakindir başı
Kimi külhan, kılıç kalkan dağ aşırır
Kavgadır kısmeti geçimi, yemeği aşı
Hırsı bürümüş varlığa, makama beylidir gönül
Kimi sevmez her lokmayı gerilir kaşı
Ah eder zora miskinim düzde şaşırır
Bilenim biner ilim düdülüne arşı aşırır
Bizim hoca sineğin kıçında yağ ile uğraşır
Kimi alır eline kalemi üfürür mangalda küle
Ne kelepçe ne zincir yok ki vurula kemiksiz dile
Neden türküler, şarkılar söylenir dikenli güle
Bilen var mı acep soruldu mu bülbüle
Ey Rıza bilesin bu sözler bir cilveyi Rabbani
Sonu gelmez sözün, gitme küfüre bırak laf dizmeyi
Ol Hakkani bil yetmiş milleti siyah beyaz ile
El eyle dişi erkek insana, hayvana birde bağ ile bağbana
Sev gönülden hepsini hak ile sen güle güle
Kayıt Tarihi : 6.2.2005 21:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)