-İnsanlık Hali Şiiri - Mehmet Yücel

Bir umut yağmurudur insan yağadıkça sel olur gider.
Sonra nehirdir; mendersler çizen.
Ovalara hayat veren, yeşetren...
Ekin ekin, başak başak...
Aşk ile, sevda ile..
Eylemsi...
Mücedelesi, kavgası, öfkesi...
Acısı, çilesi..
Gerçeği, nafilesi...

Kimi zamanda bir öfkedir insan.
Dalgalanır etkisiyle yalnızlığın, haksızlığın, yanlışlığın.
Vurur kıyısına hayatın; kelime kelime, cümle cümle.
Felsefe olur, mantık olur, sitem olur.
Dökülür deryasına yaşamın.
Akar akar akar.
Hırçın bir sevdaya dönüşür sitemler.
Yüzleşir durur gerçeklerle.
Dalın yaprağa tahammülü yok.
Sen dal ol ben yaprağın olup döküleyim dersin.
Söz yerini bulmaz, yürek olmaz anlamaya.
Sonra çeker gidersin boynu bükük...