İnsanlığın Ölümü1 Şiiri - Ahmet Kemal

İNSANLIĞIN ÖLÜMÜ

Kayalar ağlar senin çocukluğuna
Aşk bir sığınaktır armağan edilir
Çocuklar öldürülür birbiri ardı sıra
Taş kesilir insanlık duyarsızlıkta
Sevişen ruhlar buluşur dünyada
Daha yeni çıkmış yumurtadan
Gözleri açılmamış civcivleri
Öldürüyor avcılar acımadan
İnsanlık taş kesildi diyorlar
Kayalar bin bir şekle girdi ondan
Sunağın çevresinde gergef eğiriyor kızlar
Yavaş yavaş yükseliyor ufuklardan dolunay
Toprak yeniden hareleniyor
Toprağın rengi kızıl kan
Kararıyor gökyüzü güpegündüz nedensiz
Bombalar yağıyor uçaklardan
Anasına koşmak isteyen çocuk
Elleri havada kala kalmakta
Kanatlanmak ister gibi gökyüzüne
Annenin elleri bomboş
Anne göklere bakıyor acınarak
Başını taşlara vura vura ağlıyor anne
Başını taşlara vura vura ölüyor anne