İnsanlığıma Koşuyorum Şiiri - Hamdi Turgut

İNSANLIĞIMA KOŞUYORUM

Hey gidi yalnız bahar
Dalgalanan mavilikler koyu renk almış
Güneş kaybolmuş, duman kaplı alem
Korkutuyor
Büyük, devasa gemiler
Bağrında kan taşır
Sınır ötesi operasyonlarda
Kalkan uçak jet hızı
Giden milyonlarımız
Yavrularımız ağlar
Altyapı yok üstyapı gökdelenlerimiz
Temel kurulmuş setler üzerinde
Tıka basa dolu kamyonlar
Kimi kime götürür
Kahkaha yüzleri, sıska vücutları
Açılmış genişçe gözler
Konuşmazlar, susarlar
Sınır dışı edildi umutlar
Pakistanlı, Afganistanlı
Sınır komşusu İran, Irak
Kaçak adları göçmenler bile değil
Kendi yurtlarında suçlu
Dışarıda kaçak
Havaya atılan bombalar
Atom, nükleer, misket
Dünya dağları erimekte buzul dağları Aysberg
Ciğerimiz ormanlar yakılıyor
Okyanuslar taşıyor zelzeleden
Uluslar halen ayak bağı
Vatandaş olduğu ülkede
Hindistan’ da, Çin’ de, Rusya’ da,
İspanya’ da
Ta uç üç kıtada başta gönüllüler
Gırgırına ulusüstü kuvvetler toplantıda
Açlık, kıtlık kapıda
İklim kuşakları değişti
Kişiler uşaklaştı
Yetişen aşklar kaypak
Sallı sollu ihanetler moda
Işıklı kentler beton
Demir perdelikler
Cenazeler morg odasında çürür
Sokaklar leş kargalarına peşkeş
Yaylalarım, köylerim istila
İnsanlığıma koşuyorum

17:55 - 26.06.2005 VAN