İnsanlığı Yaşatmak Şiiri - Önder Karaçay

Yaşamamak insana özgü bir yeteneksizlik olsa gerek.

İntihar eden insan var da, kendini suda boğan balık niye yok?

Soru gayet basit, yanıt vermek bir o kadar zor.

Biz yinede yanıtı bulmayı biraz zorlayalım.

Birkaç zor soru daha koyalım insanlığın önüne, insanlığını kaybetmemiş olanlar zaten hedefimiz değil.

Kendi kendini kaybetmemiş olanları korumak en büyük kazancımız olacaktır.

Yaşadığını veya yaşayamadığını abartmakta ustadır insan.

Kendi cinsine insan dışında çekme takan, yoluna engeller yığan, başkalarının ayağını kaydırarak bundan zevk alan, başkalarının sırtına binerek yükseldiği halde bunu inkar ederek kendi başarısı sayan insandan başka bir canlı yok ki dünyada!

İnsanı hangi canlı ile kıyas yaparsak yapalım insan iken insanlığını kaybetmiş olanlardan başka bir kötü canlı yok.

Bunlar kendi alın teri emekleri yerine başkasının hakkına el uzatmadan yaşayamayamıyor ve doymak bilmiyorlar.

Yaşamı yok eden kim sizce?

İçinde ki şeytana uyanlar olmasın!

Dünyada ne varsa kendisi için olduğunu düşünen şeytani bir aklı insana kim inandırdı?

Şeytan perde çekmiş birilerinin gözüne!
İnsanlığını kaybetmişler inanmıyorlar ki insan olanların sözüne!

Zıtlıklardan beslenen şeytanlar kalenin içten yıkıldığını, kapının neden kilit tutmadığını bildikleri halde şeytanın kim olduğunu soruyorlar.

Bu koşuk başka bir söze dar.