İnsanlığa Her An Gün /aydın

Ayandon emarelerinden ayan beyan
Ay dedeye misafir olmuş gibi bu hal
Ayazlamış ay balığına benziyorsa da
Göz sevdası yaşayan bir garip halbuki
Varlıkta yaşadığı bu yokluğuna nedeni

Her bastığı yere hep bir gül fidanı ekti
Her gün, kokusu gibi de farklı renkleri
Konuşulan gülistana çevirdiği yöreydi
Yüreğine soru işlemeden o yaşadığını
Fark etmeye mecalsiz olduğuydu nedeni

Gül olurda bülbül şakımaz mı hiç denir ya...
Bu doğa aşkı bir kaynaktı içinde daha
Bir zevk kaynağı oldu o kadar aylazlara
Sevda türküleri de böyle boy attı sanma
Nedenler bütünü geç kalmışlığa faydasızlıktı

Uyu da büyü ninniler rahatlığıydı, şimdi
Bu sancılar zincirinde kabartan nedameti
Yaşam kıvranan yavruların esinliğini
Her baktıkça umutsuzluğunda boğulan
Bir toplum açlığına ödeyecekler özentiyi

Ne bir aşk ne bir gül fidanı bir yokluk sevgi
Bilgi yoksunluğuna dil sürçme azameti
Yüreklerin buğusu olduğuyla da bilinci
Mezarında garibin boy atan o gülistanlık şimdi
Olur geleceğe değer bir emek belki

Bir aşk da olsa veya sevgi, sevda, bir umut
Yapılan nedenlere bir bakış uğruna değeri
Bir gariban emeğine terkedili dünyam sevgili
Bir de ben eksem değil, bari sulama isteği
Yoksa bir toplumda, çare niye uğrasın ki...

Tüm amaçlar uğruna bu bir yaşam bedeli
Baktım, gördüm, neden ayrı çıkan apayrı
Öğretisinden yoksunsan eğer ağlama bari
Bir kütük bile işe yarıyorluğu olsun azıcık hani
Bakarken beceri edinebilir insan görmeyi

Öyleyse yaşamı zehir etmeye inat o tutum
İnsan muamelesi de bulamayacağına uyum
Bal gibi biliyorluğuna anlayış duy gibi durum
Bekleyecek kadar arsızlığından haberdar huyun
Bir çevre oluştuğunu da seziyorsun ya karartıcıl...

Unutulan bu öğreti geleceğime işte andım
Sanma geç kaldım yahut zevkini yaşadın
Bir geleceğe doğacak önlemini her fırsatın
Birlikte ebediyete de sunacağıma hazırladın
Karartılığına ağlama vaktin, haydi hayrola!

İnsanlığa her an gün /aydın!
Her an bir umut kararlandın
Her soruya hakkı uyanandın
Geç değil, yarın daha yakın....

Mart 2006