iNSaNLaŞMa HaReKaTı Şiiri - Oğuz Düzgün

Öyle mutsuzum
Öyle yalnız
Öyle Irak’ım ki;

Bir muştu duyabilse kulaklarım
Yürek sinagogumdaki holokostların
Sona erdiğine dâir
Bir sur üflense hücrelerimin panayırlarına

Öyle çocuk kalırım
Öyle gülerim
Öyle teneffüs ederim ki,

Habeşli bir dudaktan dökülmüş
Bembeyaz bir ezan gibi
Girebilsem yüreğine
Çözebilsem düğümlerini asrın felsefelerinden örülmüş
Deşebilsem ceylan gözlü, servi boylu yanını

Şûhâne ve rindâne bir gazel mısrasında
Misafir olsan zülüflerinle
Dil-i mecrûhuma sen
(Fâilâtün feilün)

Öyle sevinirim
Öyle erkekleşirim,
Öyle insanlaşırım ki…..

İNSANLAŞSAN SEN…