İnsanları tanıdıkça Şiiri - Saffet Çakır

İnsanları tanıdıkça
yağmura değdi göz yaşım
farklı baktım güneşe insanları tanıdıkça...
meyvenin tadı başkaydı, suyun tadı başka
insanları tanıdıkça...
Bir çınar ağacına yasladım sırtımı
kuşların cıvıltısı başkaydı, böceklerin ötüşü başka
insanları tanıdıkça...
bülbülün feryadını anladım, karganın ihlasla ötüşünü
bir gülün güneşe sarılışını anladım
toprağın yağmuru öpüşünü
dağlara seslendiğimde anladım duman duman yükselen bulutları anladım bir gayeye muttali olanları...
anladım berrak bir nehri, durmadan neden aktığını
su gibi berrak olmalıydı insan değilmi
kendime sordum önce bu hikayenin neresindeyim?
senide anladım sevgili, kendimi anladım

İnsanları tanıdıkça kendimi tanıdım...