İnsanlar ve savaş Şiiri - Zeki Çalar

İnsanlar aç gözlüydü,
Kinleri ve hırsları vardı.
Birbirlerine darıldılar,
Silâha sarıldılar.
Ok attılar,
Mızrak savurdular,
Kılıç salladılar.
Vurdular,
Vuruldular.
Kimi zafer kazandık dedi,
Kimi kahramanca savaştık dedi.
Geride hep kan, ölüm ve gözyaşı kaldı.
Çünkü; onları doğuranlar ağladı.

Şimdi devir değişti;
Aç gözlü kabile şeflerinin yerini,
Aç gözlü devlet başkanları aldı.
Yönettikleri ülkelerin gençlerini bile bile ölüme gönderdiler.
Kılıçların yerini tanklar, toplar ve makineli tüfekler,
Mızrakların yerini füzeler,
Okların yerini de uçaklardan atılan bombalar aldı.

İnsanlar yine savaşıyorlar,
Yakıyorlar,
Yıkıyorlar,
Vuruyorlar,
Vuruluyorlar.
Zafer de kazansalar,
Kaybeden hep insanlar oluyor.
Geride kan, ölüm ve gözyaşı kalıyor.
Onları doğuranlar yine ağlıyor.