İnsanlar ve neden Şiiri - İsmail Bilek

Bir ayağı çatlak bir sandalyenin üzerinde oturuyorum.. mevsimlerden Nisan yağmur yağdı yağacak gibi.. çatlamış bir bardaktan biramı yudumluluyorum..
yıldızlar gök yüzünün karanlığına gömülmüş gibi.. bir çoğunu göremiyorum.. parmaklarımın arasında ucuz bir tütün.
gelecek yazın habercisi rengarenk açmış çiçekleri seyrediyorum.. göğermiş üzüm asmalarının yapraklarına dokunuyorum.. ve insanları düşünüyorum.. istemsizce insanları düşünüyorum...
gariptir, öleceğini bilerek yaşayan insanların anlaşılmaz hırsı.. gariptir, insanların bir birine olan kini , nefreti öfkesi, ve kan donduran yarışı...

Savaşlar gariptir, saldıranlar vahşi, savunanlar ise asi.. üç günlük ömürlerini yaşamak yerine hayatı birbirine dar eden, birilerine hayatı yaşanılmaz hale getiren insanları düşünüyorum...
bir ağaç kadar, bir çiçek kadar, savunmasız insanları düşünüyorum..

Nedir bu insanların birbirine olan nefreti,? oysaki hayat yalan, ölüm tek gerçektir. yüz yıllardır olduğu gibi şüphesiz, insan bir avuç toprağın altına gömülecektir.. sonra büyük bir liderin sözü geliyor aklıma .. savaş eğer savunmak gerekmiyor sa cinayettir.. Mustafa Kemal Atatürk..

Peki ya öyleyse ne istiyoruz birbirimizden.. ? ne istiyoruz günahsız sabilerimizden..? ne istiyoruz bu yalan, bu sahte dünyadan, ne istiyoruz birbirimizden..?

Hangi çocuk zamansız ölmek için geldi bu yalan dünyaya.? ne diye gömdük günahsız çocuklarımızı uyanılması imkansız uyanılma hayal bir rüyaya.. sığamadık mı yoksa bu koskoca uçsus bucaksız dünyaya..

Nedir alıp veremediğimiz..? nedir bir kedinin, bir köpeğin, bir çiçeğin görüpte bizim göremediğimiz..?
Nedir bizi olduğumuz benliğe sığdırmayan bu kin.. bu acı hüsran.. nedir bir kedinin yavrusuna duyupta bizim kuntaktaki bebeklere duyamadığımız o vijdan..
nedir bu öfke,? bu kin, bu nefret nedir,? bize insan olduğumuzu unutturan.. ve utandıran, bu alçak menfaat nedir..
insanları düşünüyorum evet.. vijdanını insanlığını.. merhametini ve insani duygularını yitirmiş insanla rı düşünüyorum... Geçmişini, yaradılışını, ademi havvayı unutan insanları düşünüyorum..
ben bir şairim evet.. ben bir şairim sadece düşünüyorum... Anlamak böylesi zorken insanları anlamaya çalışıyorum.. ne gelirki elden, sadece yazıyorum.. insanları anlamak böylesine güçken, insanları anlamaya çalışıyorum.. ve soruyorum nedennn...? nedennn...? Neden..?