İnsanlar Tanırsın Şiiri - Saffet Çakır

İnsanlar tanırsın, ana gibi, yâr gibi
Gözünde büyüyen bir çınar gibi
insanlar tanırsın, içinde çağlayan bir pınar gibi
Aktırlar, berraktırlar; dağlara yağan taze kar gibi.
İnsanlar tanırsın yüce dağ gibi
ömrüne düşen gülistan, bağ gibi.

Aslanlar tanırsın şeref ve namusunu koruyan
çakallar tanırsın, dumanlı günü kollayan.
Tanırsın hayatta daha nicelerini tanırsın
Ardından her gölge yürüyeni adam sanırsın.
Aldanırsın.

İnsanlar tanırsın; kimi elin oğlu, kimi kızıdır
kimi yüreğinde sızıdır.
Kimi ömrünün kalan yazıdır
sever unutamazsın.
Kimi merih yıldızıdır; el uzatır ulaşamazsın.

İnsanları tanımak
zor zanaat olsa gerek
Kendimizi tanımalıyız önce;
secdeye eğilerek...