Belediye otobüsünde bile, boş koltuğa oturmak için, otomobil gibi manevra yapıyorlar.
Oturacakları koltuğu gözlerine kestirip, bir adım geçiyorlar ve sonra geri geri gelip oturuyorlar ki oturduğu koltuktaki diğer yolcu ile göz göze gelmesinler… işte bu gün
yanıma geri manevra ile oturanın gözüne bakayım dedim. 45 derece eğik oturduğu için,
boynum kopacaktı adeta. (açıklama yapmak zorundayım, ben 68 kuşağıyım ya, bukalemun gibi renk değiştiriyor demesinler diye, boynumu hiç sağa sola çevirmiyorum. O yüzden kireçlenmiş.)
Dikkatli bakınca o da anladı sormadan açıklama yaptı. (L, demeden leblebiyi anlayan bir halkız çok şükür. O yüzden diyolog kurma yeteneğimiz gelişmemiş.) Önünü gösterip, fermuar bozulmuş abi, oturturken açılıveriyor da, dedi.
Ben de hııı dedim.
Demek ki, göz göze gelmekten korkanlar, kendini suçlu hissedenlerdir, dedim, kendime…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta