İnsan bir kitapta, neyi sever diye düşündüğümde;
Başlangıç ve bitiş vede ortasında güler,ağlar,hüzünlenir, aaa... der, bu ne kadar beni anlatıyor.
O'yüzden kitapları severiz.
Çünkü özetle seni,beni,onu anlattığı için.
Yani biz meselesinin bir zincirin halkası oluşunu.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta