İnsanlar Bir Gün Ölür

Bu alemde kalmadı kimsem,
yapayalnızım,
Kendimden başka hiç kimsem yok,
Ne dostum var, ne arkadaşım,
Tek başınayım,
Duyarlı ruhum, acımasız işkenceler içinde,
Yerden yere çarpıldı, Bir güzelin elinde,

Yine de, seni, sana karşı,
Çılgınlar gibi sevdim,
Ve sen, kırmızı gülüm, sevdiğim,
Benim sevgimden vazgeçemezsin ki,
Benim sevgimden vazgeçebilmek için,
İnsanlığından vazgeçmen gerek.
Ne yaptıysam olmadı, anlamadın beni,
Boşunaymış çırpınışlarım,
Kendime eziyetler etmişim,
Yazgıma boyun eğeceğim,
Mutlulukta bulamadığım huzurum,
Belki mutsuzluğun avuntusunda bulurum

Herkes gibi sende şunu bil,
İnsanlar bir gün ölür amma,
Sevdalar anıtlaşır, Aşklar çiçeklenir,
Her gün yeniden açar tomurcuklanır,
Gül’e şarkılar söyleyen bülbülü dinle
Her şafakta aşkımı aleme dillendirir.