http://dusunceuretelim.blogspot.com
Bak benimde,
Beş parmağım var.
Ellerim,kollarım,
Baş parmağım var.
Bak şehirli çocuklarla,
Hemen,hemen,
Aynı dili konuşuyorum.
Ben kara lastik giyerken,
Onlar iskarpin giyiyor.
Ben somun yerken,
Onlar pirzola yiyor.
Ben ter kokuyorken,
Onlar parfüm kokuyor.
Ama aynı derse giriyoruz,
Aynı oyun oynuyoruz,
Aynı topa koşuyoruz.
Geçen eli kanadı onun,
Kanı kırmızı aktı,
Benimkide aynı renkti.
Dağdan da gelsen,
İnsanlar aynı demek ki.
Hasan Arpacı,1973,Ankara
Kayıt Tarihi : 13.4.2019 09:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Arpaci](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/13/insanlar-ayni-demekki.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!