İnsanlar Aynı Demek Ki Şiiri - Hasan Arpaci

Bak benimde,
Beş parmağım var.
Ellerim,kollarım,
Baş parmağım var.
Bak şehirli çocuklarla,
Hemen,hemen,
Aynı dili konuşuyorum.

Ben kara lastik giyerken,
Onlar iskarpin giyiyor.
Ben somun yerken,
Onlar pirzola yiyor.
Ben ter kokuyorken,
Onlar parfüm kokuyor.
Ama aynı derse giriyoruz,
Aynı oyun oynuyoruz,
Aynı topa koşuyoruz.

Geçen eli kanadı onun,
Kanı kırmızı aktı,
Benimki de aynı renkti.
Dağdan da gelsen,
İnsanlar aynı demek ki.

Hasan Arpacı,1973,Ankara