İnsanlara bakıyorum.
Hepsi sanki kurulu oyuncak.
Veya burada tiyatrocu…
Ve, her biri;
Doldurulması gereken,
Boşluğu dolduruyor.
Nefes alıyor…
Er yada geç;
Yatıyor, uyuyor, uyanıyor.
Karnı tok yada aç,
Bir şeyler yiyor.
Çalışıyor ya da boş geziyor.
Hepsi bir arada ama;
Aslında ayrı dünyadalar…
Kayıt Tarihi : 25.8.2005 01:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)