İnsanlar (12) Şiiri - Zeki Günay

Hayanın duvarını yıktı insanlar,
İffetin kapısını açtı insanlar.
Ahlakı yerlerde çiğneyip durdular,
Zinanın zindanından girdi insanlar.

Kefen diye gaflet gömleği giydiler,
Şeref ile namusu sattı insanlar.
Dünyada Allah'a sırtını dönenler,
Ateşten boyna halka taktı insanlar.

Münker Nekir, sorgu sualini sordu,
Dilleri lal kedildi, sustu insanlar.
Dediler ki başlasın kabir azabı,
Feryat ile çığlığı bastı insanlar.

Tevbenin kapısından, kaçıp gidenler,
Şeytanın kucağına düştü insanlar.
Oynayıp eylenin siz geçiyor zaman,
Cehennem sizi bekler nankör insanlar.

Camiler bomboş, kul ezandan rahatsız,
Ey nerdesiniz, mümin olan insanlar.
Kuran-ı Kerimi parayla sattılar,
Ayetleri mızrağa taktı insanlar.

Canı yanınca, can yakmaya başladı,
Vicdanı merhameti attı insanlar.
Akraba, Kardeş demeden devirdiler,
İpin bağlarını kopardı insanlar.

Sevgiyi Saygıyı diri diri gömdüler,
Paraya ve putlara taptı insanlar.
Allah'ın kanununu elle ittiler,
Cehennem ateşini yaktı insanlar.

Bazı Alim Evliyalar yoldan sapmış,
Onlara secde edip durur insanlar.
Cahiller acizlerden medet bekliyor,
Allah'a ortak koştu, sapkın insanlar.

Camide ki hoca peygamber vekili,
Vekile kağıt verdi hatsiz insanlar.
Hüküm Kurandaki ayetlerle olur,
İnsanın kanununa uydu insanlar.

Medet et Rabbim, medet et kullarına,
Şeytandan da besbeter oldu insanlar.
Zeki kulun her gece yalvarır sana,
İmanın ışığını yaksın insanlar.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY
25.03.2019