İnsanız Biz Düşleriz Şiiri - Troy K

Hava puslu,
Güneş ışıldamak için can atıyor,
Küçük su taneleri çıkıyor karşısına,
Kırıyor aydınlığı,
Toz duman bir kasım vakti.

Bir bebeğin ilk gülüşü,
Nasılda bakıyor gözbebeklerine annesi,
Yeni bir yaşam habercisi,
Doğanın tarzı bu,
Doğuruyor, güldürüyor,

Bazen yazı gösteriyor,
Bazen de kışı,
Bezen iliklerime kadar
Alev alev,
Bazen de,
Soğuk kar geceleri.

İnsanız biz düşleriz,
Kimi zaman uykuda,
Kimi zaman körkütük sarhoş.

Bir erkeğin ilk ağlayışı,
Anasından, babasından uzak,
Sessiz ve derinden,
Doğanın tarzı bu,
Büyütüyor, ağlatıyor,

İlkbahar geliyor ışıl ışıl,
Sonra sonbahar efil efil,
Bir serinlik çöküyor içime,
Birazda sarı yapraklarında
Sonbahar gecelerinin.

İnsanız biz düşleriz,
Kimi zaman uykuda,
Kimi zaman körkütük sarhoş.

İşte hep böyledir yaşamak,
Doğa verir biz alırız,
Doğa alır biz veririz,
Yaşayan bedenimizi teslim eder,
Gideriz.

Unutulur arkamızda bıraktığumız,
Gülücükler, gözyaşları,
Umutlarımız, sevdalarımız,
Yenileri gelene dek.