Her yer dolmuş top,tüfek,kan ve can,
Bir avuç toprak için ne millet kalmış ne vatan,
İster hıristiyan olsun,ister alevi isterse müslüman,
Sonuçta yalnız gönülleri aynı olan insan...
Durdurun artık bu kavgaları,bu savaşları,
İnsanız biz insan! !
Nereye baksam cansız bedenler,
Solgun yüzler,buruk tebessümler,
Acının nasırlaştırdığı kalpleri yüzüne vuran o yüzler,
Sanki ' yeter artık' der gibi o gözler,
Hani o 'insan hakları bekçileri' hani şimdi nerdeler?
Ne sevgi kalmış,ne sağduyu,ne vicdan,
Kin,nefret,öfke herkesin ağzından çıkan,
Sen ben kavgasıdır sürüp giden,
Yokmu bunlara bir dur diyen,
Tek umudumuz yanlızca yaradan...
Herkes savrulmuş bitr taraflara,
Kimi zevki sefa,kimi derde deva,
Kiminde ne kaygı var ne tasa,
Kiminin ise okuduğu hep aynı fetva...
Gökten artık yağmur değil bombalar yağıyor,
Ne evler yanıp ne canlar alıyor.
Dedikleri gibi ateş düştüğü yeri yakıyor..
Alev alev yanan meydanlardan geriye,
Kopuk bir bacakla,bir çift pabuç kalıyor.
Ar,namus,haysiyet kalmamış insan denen yaratıkta,
Örnek olduğumuz çocuklar bizi ayıplamakta,
Yolsuzluk,rüşvet,rezalet bini bir para,
Onurlu erdemli yaşayanlar ise utanmakta,
Hak hukuk deseniz oda alınmış ayaklar altına,
Herkesin kanunu kendi kitabında....
Nedenleri nasılları bırakın artık bu saçmalıkları,
Şu fani dünyanın ne yazı kaldı ne baharı..
Elimizde herşey yapmakta yıkmakta,
Yollar çareler uzadıkça ömürler kısalmkta,
Binlerce insanın ne vatanı kaldı ne mezarı...
Gözümüz tok gönlümüz aç olsun,
Düşmanımız değil,dostumuz çok olsun.
İhtitarı,genci,kızı,kızanı; hepsinin de aynı duası,
Uçurtalım beyaz güvercinleri,
kahrolası savaşlar yok olsun...
Bir lokma ekmek bir yudum sevgi aslında,
Mutlu olmasını bilene yeter insan olana,
Nedense hep aynı şarkılar aynı güfteler,
Yaşamasını geçinmesini bilene,
Bu dünya hepimize yeter....
Ayırmayın çocukları yuvalarında kalsın,
Koparmayın çiçekleri dallarında açsın,
Öldürmeyin sevgileri yüreklerde yaşasın,
Bırakın toprağı,denizi,havayı!
Bırakın bu dünyayı dünyada kalsın....
Yazıktır bu masumlara bu çocuklara,
Gelin tek bir yürek olalım tek bir can,
Durduralım bu kavgaları,bu savaşları,
Çünkü insanız biz insan! ! ! ...
ocak-1995
Afet ErgüKayıt Tarihi : 14.4.2007 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gece siyaset meydanında sırp savaşları ve zulmü konusu işlenirken o gece,yazılmış ve orda hayatını kaybetmiş olan insanlara ithaf edilmiş bir şiirdir,ama bakıyorumda seneler geçse bile ithaf edilecek insanlar hala bitmiyor...keşke bunlar olmasada ben yazmasam...
duyarlı duruşunuzu saygıyla selamlıyorum
Elinde silahıyla
Pusuya yatsa da zaman.
Gün batmaz hemen
Gökyüzü tutuşmadan.
Akrep koşarken
Zamanı tüketmeye,
Ses etme uyanmasın
Habersiz kalsın
Hiç değilse yelkovan..
Ödünç zamanlar yaşıyoruz aslında.
Zaman bilmese de
Yaşam biliyor nasılsa.
Karanlığa gizlenmek kolay.
Mesele
İnsan kalabilmekte..
...........(İnsan Olmak Zor Zennat isimli Şiirimden.)
Yazıktır bu masumlara bu çocuklara,
Gelin tek bir yürek olalım tek bir can,
Durduralım bu kavgaları,bu savaşları,
Çünkü insanız biz insan! ! ! ...
Güzel dizelerdi
Kutlarım sizi
İsmail Aydoğmuş
TÜM YORUMLAR (11)