İnsanını Kaybeden Ülke Şiiri - Ferah Çetin

Bu bir masalmış
Ki orada bir varmış
Bir de yokmuş varmış.

Tüm Masallar gibi,
Göklerde kurdukları,
Tahtlarda padişahlar yaşarmış.

Masalmış ya, olurmuş.

İçinde en olmayacak olanlar yaşarmış.

Orada bir masal varmış uzakta
Eyvah! O masal insanlığın masalıymış.

Bir varmış bir yokmuş
Hem varmış hem yokmuş
Ne varmış ne yokmuş
Kim varmış kim yokmuş
Evvel zaman içinde
İnsanı olan ülkeler varmış.
İnsansız ülke yokmuş.

Bu bir masalmış
Ki orada bir varmış,

Gel olmuş git olmuş
Gelgit olmuş
Gitgel olmuş
Masallar diyarının kapısı açılmış
Sonuna dek.
Ve yutuvermiş insanları
Sonsuza dek.

Masalmış ya, olurmuş.

İçinde en olmayacak, olacaklar yaşarmış.

Orda bir masal varmış uzakta
O masal bizim masalımızmış.
Su uyur masallar uyumazmış.

Kara bulutlar çoğalmış
Damlar, Kurumlar, kurumlarla bağlanmış
Meslekler balçıkla sıvanmış.

Güneş bir varmış bir yokmuş oluvermiş
Ağaçlar sararmış, solmuş,
Çağlayanlar kurumuş,
Pınarların suları çekilmiş,
Denizler bir var, bir de yok olmuş
Yağmurlar dinmiş.

Topraklar kavrulmuş.
Güneşini kaybeden ülke,
İnsanını da kaybetmiş.

Olur ya.

Ki orada bir varmış,
Bir de yokmuş varmış.

Fareler çıkmış kaybolan günün yüzüne,
Korkusuzca, gün yok,
Bir tek mum yakan kalmadı,
Çıkın meydan-e diyerek
Aklanmış, paklanmış,
Çıkmışlar,
Çıktıkça çoğalmış,
Çoğaldıkça çıkmışlar.

Toprakların altından
Balçıkların içinden
Lağım çukurlarından.

Ki orada bir masal varmış
Masalda bir varmış.
Ne yazık ki bir de yokmuş.

İnsanlar masal diyarında uykuya dalmış
Esvaplar, insansız kalakalmış.

Ve Kitaplardan harfler buharlaşmış,
Kaybolmuş bulutların karanlığında.

Kelimeler yalnız
Kifayetsiz darmadağın gökyüzüne savrulmuş
Kara kazanlar kaynamış fokur, fokur.

Notalarsa sessizlik diyarına sürgün,
Makamlar Öksüz kalmış.

Bir ülke, insanını
Arayamaya
Koyulmuş
Sessiz,
Çaresiz!

Bu bir masalmış
Ki orada bir varmış,
Bir de yokmuş varmış.

Güneşini kaybeden ülke,
İnsanlığını da kaybetmiş.

Masal ya olurmuş.