İnsanın şu gözü, doymaz bir türlü !

“Ancak toprak doyurur !”

Aç gözlük bir kere, fıtratında var
Kuralı bilir de, uymaz bir türlü !
Dünyayı alır da, ele etmez yar
İnsanın şu gözü, doymaz bir türlü !

Altını parayı, pulu çok sever
Onlarla hayata verir hep değer
Kuruşu kaybelse, kavrulur ciğer
İnsanın şu gözü, doymaz bir türlü !

Dünyayı alsa da, yetmez kıtalar
Hep yüksekte olsun, ister çıtalar
Mal canın yongası, demiş atalar
İnsanın şu gözü, doymaz bir türlü !

Bir altın dağ olsa, bir daha ister
Beğenmez tozunu, bir de o pis der
Nefsine hiç hakim, olamaz his der
İnsanın şu gözü, doymaz bir türlü !

Ne vefa dinler o, ne de bir hatır
Gördükçe çoğunu, bakar sapıtır
Her şeyi bir avuç, toprak kapatır
İnsanın şu gözü, doymaz bir türlü !