İnsanın Ömrü Ne Ki Şiiri - Mahmut Kasapoğlu

İnsanın ömrü ne ki,
Bir nefes alıp vermek,
Göz kapayıp açmak gibi,
Bir anlık aydınlık içinde kararmak.

Bir yıldız kayar gecede,
Ömrümüzdür o kayan,
Toprak kokusu gibi gelir,
Ve geçer, iz bırakmadan.

Deniz dalgalanır durur,
Sonsuzluğun kucağında,
Bizse o dalgada bir köpük,
Bir varız, bir yokuz dünyada.

Hayat dedikleri bu mu?
Bir gölge gibi kayıp giden,
Bir sevinç, bir hüzünle,
Kendini unutturan bir yalan.

İnsanın ömrü ne ki,
Düşler kurup yıkmak,
Sevgiyle yanıp kül olmak,
Ve sonunda rüzgara karışmak.