İnsanın İki Yüzü Şiiri - Nidal Sis

İnsanın iyi yüzü, bir sabahın aydınlığıdır.
Mevlâna’nın sözlerinde yankılanır o yüz,
Yunus Emre’nin gönlündeki sarı çiçekte…
Bir eldir, uzanıp dostça yarayı sarar,
Bir dildir, dargın kalpleri birbirine bağlar.
Ama en güzeli de, bir çocuğun gamzesidir o yüz.

İnsanın kötü yüzü, karanlığın aynasıdır.
Esad’ın acımasız Sednaya’sında yaşanır o yüz,
Netanyahu’nun Gazze’deki amansız zulmünde…
Bir eldir, tankları masumların üzerine sürer,
Bir dildir, kinle ayrılık tohumları eker.
Ama en acısı da, bir çocuğun gözyaşıdır o yüz.

İyi ve kötü, hep iç içe duran iki nehir…
Biri hayat sunar, berrak ve serin…
Diğeri ölüm taşır, kan ve kin…
Ama unutma:
Her karanlık da bir sabahla yıkanır.
Ve her Esad, her Netanyahu,
Bir Muhammed’in gölgesinde kalır.

İşte insanın iki yüzü:
Bir yüzle dünyayı sever,
Diğeriyle dünyaya söver.
Ama seçim hep bizimdir:
Hangi yüze bakacağız,
Ve hangi yüzü taşıyacağız?