İnsanın Annesi Ölünce Şiiri - Musa Apuhan

İNSANIN ANNESİ ÖLÜNCE…

Oturduğum yerden düşüyorum,
Yürüdüğüm düz yolda ayaklarım kayıyor,
Yarına dair bütün güzel hayallerim bitiyor,
Hiçbir şeyi eskisi gibi düşleyemez oluyorum,
Gözlerimdeki parıltı gidiyor,
Dudaklarımdaki gülümseme yok oluyor,
Böyle oluyor işte insanın annesi ölünce…
Birden bire bir fırtına kopuyor,
Etrafımdaki her şey savrulmaya başlıyor,
Yarınıma bir perde çekiliyor,
Yarınımı düşünmekten vazgeçiyorum.
Çünkü en sevdiğim, canım, annem dünde kalmıştır.
Başlıyorum düne dair anıları yaşamaya,
Böyle oluyor işte, insanın annesi ölünce…
Hatıralarım bulanıklaşıyor,
Güzel olan her şeyin üstünü bir duman bulutu kaplıyor,
Yollarım kalabalıklaşıyor, yönümü şaşıyorum,
Çıkmaz sokaklara giriyorum
Her saniyesinde gelgitler yaşanıyorum,
Böyle oluyor işte, insanın annesi ölünce…
Babam susuyor, kardeşim susuyor,
Dayım, teyzem, halam, amcam, dostum susuyor
Velhasıl tabiat susuyor
Sırtımı yasladığım dağ gidiyor,
Başımı koyduğum diz gidiyor,
Yanağımı dayadığım merhamet çeşmesi yürek gidiyor,
Dipsiz uçurumlara yuvarlanıyorum
Böyle oluyor işte, insanın annesi ölünce…
Karşılıksız gördüğüm sevgi gidiyor,
Alnımda alevlenen ateşi söndüren el gidiyor,
Yürekten çıkan "yavrum, evladım..." sözü bitiyor,
Ruhumda biriken yalnızlığımı dağıtan,
Bana huzur veren nefes gidiyor,
Her gün uğradığım ezbere bildiğim,
Hiç şaşırmadığım adresi şaşıyorum,
Böyle oluyor işte, insanın annesi ölünce…
"Atmasa da olur." dediğim kalp atışlarım,
İstemsizce ama isteksizce atıyor
Herkes serinlemek için gölge ararken,
Ben üşüyorum, titriyorum, soluğum kesiliyor
Mahalle boşalıyor, sokaklar tenhalaşıyor,
Bütün odalar bom boş kalıyor,
Böyle oluyor işte, insanın annesi ölünce…
Bahar gelmiyor, çiçekler açmıyor,
Bülbüller ötmüyor, kuzular meleşmiyor
Döndüğüm her yön hüzün doluyor,
Avuç avuç aldığım dualar, bir anda kesiliyor,
Başı kesilmiş tavuk gibi kalıyorum ortada,
Kanatlarım kırılıyor, konacak dal bulamıyorum,
Yavru serçeye dönüyorum,
Böyle oluyor işte, insanın annesi ölünce…
Sessiz ağlamalarım duyulmaz oluyor,
Gözyaşlarım yüreğime akıyor,
Hüzünlerimi geceyle bölüşüyorum,
En sevdiğim yanım ölüyor,
Her gün aynı yanım tekrar tekrar ölüyor,
Bunları yaşamak kolay olmuyor,
Boğazda kelimeler düğümleniyor
Böyle oluyor işte, insanın annesi ölünce…

Musa APUHAN