İnsanım insan Şiiri - Abdulkadir Koçoğlu

Beni basılacak bir taş mı sandın
Bir avuç canım var insanım insan
Girip çıkılacak bir han mı sandın
Yedin de doymadın insanım insan

Bu gönül katlanmaz her türlü naza
Tükendi kalem dert yaza yaza
Kanaat etmedin biraz da aza
Bak nefes de bitti insanım insan

Sevgimi büyüttüm bin bir emekle
Ömür geldi geçti hep beklemekle
Geçmez her acı sen geç demekle
Dil de sustu şimdi insanım insan

Kala kala bana bir matem kaldı
Sol yanımda buruk bir acı kaldı
Üç beş sitem daha dilimde kaldı
Ruh da uçtu gitti insanım insan

Bakılmıyor artık o ruhsuz yüze
Kanilmiyor artık her tatlı söze
Gelmeyelim artık biz hiç göz göze
Böyle de yaşarım insanım insan