İnsanım Diyorum Şiiri - Durmuş Ali Eker

Öğüt verdiler,yol gösterdiler
Gittikleri yollardan gitmem için
Girdiğim her yol çıkmaz sokak
Biliyorum yaşamak
Ekmek kadar, emek kadar
Düşünmek kadar zor
Bu zorda bir paylaşım istiyorum,
İltimassız
Ölüm gibi ortak, ölüm gibi adil
İçeriği sevgi dolu
Kederde,neşede bir paylaşım
Soluk alırken havadan
Kıskanmadan
‘’Bu hava bana ait’’ demeden
Nasıl ki itirazsız ortak isek
Su içerken ırmaktan
Suyu bulandırmadan
Bir paylaşım istiyorum
Haksızlıkları,zulmü,vahşeti,cehaleti
Ve her çeşit dehşeti
Beynimden kazımak
Yüreğimden kovmak istiyorum
Özgürce yaşansız istiyorum
Çocuklar aç kalmasın
Çocuklar ölmesin
Analar ağlamasın
Pamuk pamuk dedelerin, ninelerin
Gülümsemesini,gülmesini istiyorum
Ben sadece
İnsanlık adına insanlık istiyorum
Ben çok şey mi istiyorum?
Yetimlerin,öksüzlerin,kimsesizlerin
Gözyaşları olmak istiyorum
Ama ben gözyaşlarına
Mendil bile olamıyorum
Ağlayanlarla birlikte içim yansın istiyorum
Yanmıyor
Ağlamak istiyorum,ağlayamıyorum
Haksızlıklar bana değmedikçe acı duyamıyorum
Açlara nutuk çekip
Ben tok yatıyorum
Yaşadıklarımı konuşmuyor
Konuştuklarımı yaşamıyorum
İşte ben yinede insanım diyorum
Vermekten almayı daha çok seviyorum
Öleceğimi bildiğim halde
Bir türlü ıslah olamıyorum
Tiryakisi olmuşum menfaatimin
Bir fren bulamıyorum
İşte ben yine de insanım diyorum
Sofram hep şenlikli olsun
Giysilerim kat kat
Cüzdanım kabarık
Arabamın süsü
Villamın öyküsü olsun istiyorum
Ve ben yine de insanım diyorum
Bazen düşündükçe
Beynim bulanıyor
Bir şeyler oluyor
Güneş tutulması
Deprem olması
Çığ düşmesi
Yeller,seller gibi
İnsanlığın duyguları havada savruluyor
Tıpkı mahşer, herkes kendi için
Herkes kendinden yana
Kendi içinin cehenneminde yaşıyor
Bu kezzaptan dünya niye
İçler sızlatan
Bitmez ıstıraplar,haksızlıklar
Tükenmez gözyaşları niye
Bütün bunlara seyirci kalıyorum
Ama ben yine de insanım diyorum.