İnsanı Tanımak Şiiri - Abdullah Yaşar Er ...

Bu şiiri okurken lütfen kendinizi teraziye koyup, varlık alemindeki gayenizi bir düşünün. Sevgi ve saygılar sunarım.
* Adalet: tutkunuz, İtidal; düsturunuz. Hakikat: taassubunuz. Zulüm; düşmanınız. Zalim; hasmınız olsun.

Dostlar! Ölümü akıldan uzak tutanlarda mutlaka ona yakalanmıştır. Akıl sahipleri ise devamlı ölümü hatırlayarak hareket eder. Bu tür bir hatırlama iki cihan saadetinin temelini teşkil eder. Rabbim sizleri iki cihan sultanı eylesin...

İNSANI TANIMAK

Görünür sureti bedende güzel varlık,
Kalbi bilinmez ki, yanarsa hardır insan.
Şu âlemin içinde, kainat yapıldık,
Allah’ın aşkıyla hayatta vardır insan.

Tarifi imkansız bir hazine misali,
Kimi veli, kimi âlim, kimi de deli,
Kimi hain-soytarı, kimi melek kalpli,
Hoş bakarsan eğer alemde birdir insan.

Acaba biz mi evrenin bir parçasıyız,
Yoksa o evren midir, bizim bir parçamız.
Düşünmeli, neresi bizim vatanımız,
Boş bakarsan eğer, alemi kirdir insan.

Elest Bezmi’nde ruhlarımız yaratılmış,
Adem ve Havva atamız diye yazılmış,
Dünya ki; insana sürgün yeri sayılmış,
Hoş bakarsan eğer, alemde sırdır insan.

Dünya kazanç yeridir, bunu bilmek gerek,
Madde değil asıl olan, mânâya yönelmek,
İmtihan dünyasında pir olmalı yürek,
Boş bakarsan eğer, alemi hindir insan.

Evrenin her elementi vardır insanda,
Yaratılmışlar, kula hizmet yarışında,
Kul ise Allah’ı sevmeli her anında,
Hoş bakarsan eğer, alemde güldür insan.

Cennet ve cehennem, insan içinde saklı,
İkiden birini tercih edecek aklı,
Seçimine göre dönecek dünya çarkı,
Boş bakarsan eğer, alemi pistir insan.

“Adem” olabilmek kazancın en güzeli,
“Adem”; Adem-i Kübrâ’dır bunu bilmeli,
Ne oldum değil, ne olacağım demeli,
Hoş bakarsan eğer, alemde nurdur insan.

İnsanı keşfetmek, evreni keşfetmektir,
İnsan, zerre içinde gizlenen güneştir,
Asıl olan hayvani ruhtan vazgeçmektir,
Boş bakarsan eğer, alemi hardır insan.

Beden ile ruh, bir bütünü oluşturur,
Aklı olan Allah’ın yolunda koşturur,
Akılsız insan, boş işe göz ovuşturur,
Hoş bakarsan eğer, alemde yoldur insan.

İnsan, varlıktan ibaret gölde değildir,
Aslı toprak, nesli nutfeden ibarettir,
Kâmil insanda, sonsuz denizler gizlidir,
Boş bakarsan eğer, alemi kandır insan.

Nefsini bilen insan ki, Rabbini bilir,
Allah’ı bilen insan, sever sevindirir,
İnsanı insandan ayıran kalpleridir,
Hoş bakarsan eğer, alemde candır insan.

Yaratan, ruhundan üflemiştir kuluna,
Akleden, ihanet etmez Hakk’ın nuruna,
Dikkat! Hâlel gelmesin hilafet yoluna,
Boş bakarsan eğer, alemi zandır insan.

Zamane insanları, yolunu şaşırmış,
Hak ve hukuk demeden, mazlumdan aşırmış,
Kendine cehennem için pek çok yol yapmış,
Hoş bakarsan eğer, alemde handır insan.

Aklım var deyip, akıllı sanma kendini,
Allah’tan gizleyemezsin hiçbir şeyini,
Mükafat bekler, hedefi güzel seçeni,
Boş bakarsan eğer, alemi zardır insan.

Kendini tanıyan insan, evreni tanır,
Kurtuluş içinse, hâlis imân lazımdır,
Sultanlığın şuuru, bunda yatmaktadır,
Hoş bakarsan eğer, alemde yar’dir insan.

Özü bilip, Hakk’a yürekten yönelmeli,
Ahiri dünyaya mutlulukla gitmeli,
Seni sevmeyeni de zahiren sevmeli,
Boş bakarsan eğer, alemi kardır insan.

Hayvani duyguyu körelten ulvileşir,
İnsan, var oluşu ilkesinde devleşir,
Kâinat ki, o nurlu gözde cüceleşir,
Hoş bakarsan eğer, alemde pirdir insan.

İfrazat-ı işkembeden sayarsan onu,
Lâşe’den hasıl oluverir önü-sonu,
İnsana ulviyet verendir Allah yolu,
Boş bakarsan eğer, alemi pistir insan.

Elest Bezmi: Kâinat yaratılmadan insanların ruhu yaratılmış.
Hin: Hain, art niyet
Adem-i Kübrâ: Yaratılmışlar içinde üstün olan.
Nutfe: Et parçası,
Lâşe (Leş) : Ölü hayvan bedeni.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan