İnsanı Sevdim Şiiri - İlhan Koruyucu

Dünya’ya geldiysen
Özünle sözün bir olsun
Öperim alnından inan
Rengine bile bakmadan
Vermişse yaradan akıl
Ayırmış bin bir mahluktan
Ne gece vakti ne de tan
Ayrılma sakın doğruluktan
Akıldan izandan olma noksan
Dil ile gönül bağın bir olsun
Yalandan talandan söyle ne bulursun
Girsen bir kez gönül dergahına sen
Özünde sözünde insan olursun
Yedi kandilli Süreyya’dan
Kaf dağının arkasından
Masallar anlatsan bana
Sevgiye susamışken

Doğrulardan eğri olmaz
Dolu tasa su dolmaz
Taşar gidersin an ve an
Ardına bakmadan feryat figan
Bin çiçekten bal alsan
Bir dala konamazsan
Yitip gider ömür dağı
Bir tek dost bulamazsan
Aşk ile bağlandın
Ömür bitmez sandın
Sermayeyi tüketince
Yaradan’a ancak sığındın

İnsan olan özü birdir
Sevgi, saygı, hoşgörü emektir
Gel kırmayalım birbirimizi
Kırılanı yapmak çok zor iştir
İnsanda sevgi bitmez aşktır
Kucaklaşmak gerektir
Ömrüme ömür derdim
Ben ki özünde insanı sevdim…

İlhan Koruyucu