İnsani de Ağlasın Şiiri - Sinan Karakaş

Ağlamıyorum dersem yalan olur
Yüreğimde kaynıyor göz yaşları
Tutamıyor kirpiklerim
Boğazıma doğru buruk bir düğüm
Nadir görülmüştür güldüğüm
Hep kaybettikten sonra mı ağlayacağız değerlerimizi
Kaybedeceğimi düşünerek ağlıyorum
İçim yanıyor
Yandıkça kavruluyorum
Nasıl ağlanmaz ki
Onların varlığıyla kendimi buluyorum
Gök yüzüyle arkadaş olmuş gözlerim
Yağmurla göz yaşlarım aynı ırmaktan akan sular gibi
Yağmur tanelendikçe gözüme doluyor
İçimin yangını gözlerimde buğulanıyor
Yanaklarımdan süzülmeye başladı
Damla damla dizlerim ıslandı
Bir yetim,bir boynu bükük,bir yanık uzun hava
Gözlerimden yağacak yağmur için yeterlidir
Ben de gök yüzü gibi yağmura gebeyim
Ben de gök yüzü gibi inlemekteyim
Yüreğimin gürlemeleri bastırır gök gürlemelerini
Benim yıldırımlarım yüreğimi deliyor gizli gizli
Onun yıldırımlarıysa alabildiğince aşikar
Ben hüzün yüklüyüm
Ben duygu yüklüyüm
Ben yağmur yüklüyüm
Bırakın hıçkıra hıçkıra ağlayayım
Bırakın hıçkıra hıçkıra yağayım
İnsanlar ağlar
Yüreği olanlar ağlar
Bırakın insani de ağlasın
İnsan olduğunu unutmasın
İnsan olduğunun farkına varsın