İnsandaki psikolojik ok ile algılanıp du ...

İnleye inleye
ölüyor olsaydı insan
yaşlılığında
ya da gençliğinde
ama aşk mağduru;
bunla mı alakalıdır
bildiğimiz hayatın sonundaki
ölümün ötesi de?
Ölünce,
nerde olduğumuzu
bilecek miyiz bilmeyecek miyiz?
Bir panik anı gibi
nefretle kalkılıp oturulmuş
ne olduğu gaipten
bir bedbaht an,
tutku ve arzunun
-bir güçlü hasretin.
Ve ondan sonrası
yok
ama var /olur;
az yumuşatacak olursak
faydacı bir çaba uğruna,
alışkın olmasak da buna,
beyaz yalanla,
olurdu:
Zaman gidiyor
ama sen kayıplarda mısın? Hayret,
hayat durunca biz nerde olacağız?
Bir hiçlikse
inleyip gidişi Thomas Stearns`in;
ne yani, herkesin de
böyle mi olmalı.
Nerede ve insan?
Ölüm gibi mi?
Yaşanıp uğruna edilip hasat
sonra da hayat
defterden silinebilir mi
sebepsizliği hem de
karmaşaların...

Entropinin
termodinamikteki
açıklanışının
algıladığımız zamandaki
düzenden düzensizliği
döngüsünün
kamaşması gibi
bir yarı ücra tersinme
mantığı kabilinden
oluşumlar
mı sezilen...

Güneşin içini görebiliriz
bu şiddette,
bu termo patlamalarla;
öyleyse
yokolmalar niye?
(gidişi zaten dönüşler
olmayan)
çareler elde.

doğaçlama