Yolum sırat köprüsü rüzgarım sağ yanımda
Sol yanımda uçurum savurur durur beni
Nefsimin virüsleri dolaşıyor kanımda
Damarıma musallat yürekten vurur beni
Vicdan fırçası ile kalbimi fırçalarım
Atar damar yoluyla salarım bedenime
En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Devamını Oku
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Antoloji.com'un saygın şairi sayın: Bülent Arkan,
Çapraz kafiye ile taçlanmış, ustalıkla kaleme alınmış İnsancık Arıyoruz başlıklı şiirinizi beğenerek, emeğinize ve sanatınıza saygı duyarak ilgiyle okudum.
Kalemin duygulu, vurgulu ve edebi gücünü gözler önüne seren seçkin bir eser gün ışığına kavuşmuş. Duygu yüklü şiirinize beğeni bırakıyor, tam puanla emeğinizi selamlıyor ve antolojime ekliyorum.
Şiir, sanat ve hayat yolunuz su gibi açık ve Güneş gibi aydınlık olsun.
Tebrik eder başarılarınızın devamını dilerim.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun efendim.
Sevgi ve saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. Bodrum.
"Kolaycılık zirvede zora talep azaldı
Ana yolda bariyer yan yollar tuzak dolu
Gün dünü aratıyor mazi daha güzeldi
İnsancık arıyoruz yitirdik doğru yolu…"
Bir devrin "özeti" sanki...
Biz, "toplumcuyduk", rüyalarımız mutlu, mesut bir Türkiye Cumhuriyeti;
Adaleti, hakça paylaşmayı, üretmeyi, "çağdaş medeniyeti yakalayıp geçmeyi" ülkü edinmiş bir gelecekti,
Türklüğün "kızıl elması" bizi heyecanlandırırdı,
Nereden nereye, şimdi...
Evet, "insanı" geçtik
İnsancık arıyoruz artık, iğne arar gibi!
Güzel şiir,
Tebrikler Bülent Bey, Kardeşim...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta