İnsancık Arıyoruz Şiiri - Bülent Arkan

Yolum sırat köprüsü rüzgarım sağ yanımda
Sol yanımda uçurum savurur durur beni
Nefsimin virüsleri dolaşıyor kanımda
Damarıma musallat yürekten vurur beni

Vicdan fırçası ile kalbimi fırçalarım
Atar damar yoluyla salarım bedenime
Posayı biriktirir yerden yere çalarım
Çabalayıp dururum bakmadan nedenine

Her yönden saldırıyor şeytanlık virüsleri
Kısır döngü peşinde keşmekeş içindeyiz
Ruhumuzu zincirler kötülük varisleri
Köstekli ayaklarla bir başka biçimdeyiz

Saman alevi gibi dumana dönüyoruz
İçin için tutuşup kızarıp yanıyoruz
Dumanını savurup kül olup sönüyoruz
Her yalana inanıp hassaten kanıyoruz

İnsan fıtratı böyle etkileniyor Âdem
Kötülük cenderesi iyiliği boğuyor
Bayırları es geçip engin arıyor kadem
İhsan sahibi insan yaşamaktan soğuyor

Bir yarıştır gidiyor engelli koşuyoruz
Kol kola gidiyoruz uçurum diyarına
Hüsran madalyasıyla coştukça coşuyoruz
Günü birlik yaşayıp bakmıyoruz yarına

Kolaycılık zirvede zora talep azaldı
Ana yolda bariyer yan yollar tuzak dolu
Gün dünü aratıyor mazi daha güzeldi
İnsancık arıyoruz yitirdik doğru yolu…

Bülent ARKAN Ocak 2025

İNSANCIK ARYORUZ
Ömür boyu gezmeyen
Yalan yanlış yazmayan
Doğru söze kızmayan
Ruhumuza sızmayan
Masumları ezmeyen
Çevresini üzmeyen
Yaşamaktan bezmeyen
Varlık ile azmayan
Altımızı kazmayan
Aramızı bozmayan
Bataklıkta yüzmeyen
Etiketle gezmeyen
Sınırlardan sızmayan
Dostlukları çizmeyen
İnsancık arıyoruz
İnsancık arıyoruz...