İnsanca, İnsan Olan! Şiiri - Melek Tiryaki

İnsanlar gördüm;
Kör degil ama, nankör olan.

İnsanlar gördüm;
Giyinmiş ama cıplak olan.

İnsanlar gördüm;
Hep yiyen ama doymayan.

İnsanlar gördüm;
Kalabalıklar icinde yapayalnız olan.

İnsanlar gördüm;
Cok konuşan, ama hic duymayan.

İnsanlar gördüm;
Başkasının acısına gülen.

İnsanlar gördüm;
Oh olmuş diyebilen.

İnsanlar gördüm;
Parasıyla övünen.

İnsanlar gördüm;
Kendi tok iken, acın halini görmeyen.

İnsanlar gördüm;
Paylaşmayı bilmeyen.

İnsanlar gördüm;
Varlıgından bir haber,
Yok diyerek dövünen.

İnsanlar gördüm;
Akılları sadece kötülüge calışan.

Yakıp, yıkmaktan.
Yıkıp, dökmekten.
Yok etmekten,
Beddua etmekten,
Kötülükten zevk alan.

Tüm bunlara ragmen;
İnsanlar gördüm.
Aldıgı her nefese,
Her dakika şükreden.
Saglıgını en büyük nimet sayan,
İNSANCA, İNSAN OLAN! ! !