Ve işte ölüme bir gün daha yakınız
Oysa konu nezaket olunca ne kadar cimriyiz
Sevmek iki dudak arasındaki üç heceye bakar
Bu gün öğrendim ne çok hoşgörülüyüz
Şimdi yalnızlığın huzrundayım ıssız
Ve bir yanımızda sevenlerimiz
Diğer yanımda sen, hiç orda olmayan sen
Anlıyacağın yanlışlığın gün ve gün acısındayız
Ne de güzeldir oysa kalplerimiz
Yanmış bir közden daha acı hislerimiz
Savaşmakta barışmakta insana özgüdür
Ve şimdi son nefeslerimizi veriyoruz
Kayıt Tarihi : 16.6.2020 21:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ömer Karabey](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/16/insana-ozgu-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!