Kardeşim benim,
Karşı kıyının güleç yüzlü asi çocuğu
Daha bir seviyorum ezgilerini bu günlerde, haber bültenlerinde adın ne zaman geçse daha bir ışıltılı bakıyor gözlerim...
Biliyor musun ne türlü anlatmışlardı seni bana, çatal dillerinden ölümcül bir zehri akıtırcasına damarlarımıza ve tahmin edebiliyorum ne türlü anlatmışlardı beni sana..
Oysa kalbimle tanıdım seni, hani 90 yıl önce kendi ülkende anadolu işgaline karşı direndiğin gün...
Kalbimle tanıdım seni, kapkaranlık bir İstanbul gününde kalabalık bir caddede bildiri dağıtırken, daha önce hiç tanımadığın halde, kırk yıldır görmediğin bir dosta sarılır gibi “yoldaşım” diyerek bana sarıldığın gün...
Kardeşim benim,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla