İnsana Hasret Şiiri - Melih Coşkun

İnsandım insanlar içinde
İnsana Hasret!

Kaç kez yıkıldım
Kaç kez yandım saymadım
Mahzuni’nin can eviydim.
Bir “kurtlu kuyu”ydum polis gecesinde
Bağıra çağıra söylendim.

Unuttuk ne çok öldüğümüzü
Ama yaşadığımızı da
Unuttuk çocukluğumuzu
Yaşlandık bir anda

Güneş utandı ateşinden döndü yüzünü
Temmuzdu!

Bir dize var aklımda şimdi
Kalanların ölenlere yazdığı...

2 Temmuz 2019