İnsana Dair Şiiri - Serkani Çilekeş

İnsana dair ne varsa bende
Ömür boyu baş tacı edeceğim
Yabancı maddelere direneceğim
Dağları, denizleri, okyanusları değil
Kıtaları, evreni değil
Kendimi keşfe çıkacağım.
Yaratılışımdaki mucizeleri idrak edip;
Her nees alışımda
Dünyanın en iyi kamerasıyla
Seyre daldığımda kainatı,
Sevgime kefil tutacağım
Gülü kokladığımda
Seslerin musikisinde kendimden geçtiğimde
Kendinden firenli kendinden gazlı ayaklarımla
Umudu koşturduğumda
Yumruk büyüklüğündeki yüreğimde
Ağarladığım yüzlerce binlerce insanın
O sıcak sevgisini duyduğumda
Hayallerim tetiklleyen
Emirlerine boyun eğdiğim
Hayatıma, bana anlam kazandıran
Beynimin karanlık dehlizlerinde
Düşünce panellerine katıldığımda
Şükredeceğim ebediyete dek

Hayat sunulmuş bir armağandır,
Gecenin kör bir vaktinde.
Bilinsin ki,
Her daim muhafaza edeceğim
Her zerre çekirdekte tabiatı kucakladığımda
Her duygu ikliminde
Gözyaşı dökeceğim.
Her sabah güneşi selamladığımda
Gözlerimden bir bardak gündüz içeceğim.
Ve bir kez olsun elveda demeyeceğim
Dağların ardından el salladığında bile
Yarın yine gelip
Saçlarımda sıcaklığını duyacağımı
Asla unutmayacağım.
Ben, ruhu emanetçiye bırakılmış
Bir cesedim sadece
Yılların değil saniyelerin hakkı var bende
Geriye dönüp heba ettiğim yıllarıma
Yanmayacağım,
Bugünden bileceğim,
Yarınların hep yeni bir yarına kucak açacağını
Anı yaşayacağım sadece.
Hayat, Senin hediyene
İhanet etmeyeceğim,
Küçük katreler sunacağım sadece
Gönlümde sevgi harcı yoğurmamışlara
Bataklığa inşa edilmiş bedenlere

Bir damla olalım
Ama durgun sularda değil
Arada bir durulan coşkun ırmaklarda
Ve hiç bir zaman unutmayalım
Diğer damlalardan ırmak olamayacağımızı
Buhar olup yok olacağımızı
Arkamızdan geleceklere yol açalım
Dünya pazarında bir satıcı olalım
Ama tezgahımızda umut olsun sadece
Karşılığında sevgi isteyelim
Veresiyemiz yoktur yazısını da
Unutmayalım,
İnsanlık bizde kalsın diyelim
Parası olmayanlara borç verelim.
Ama bir şartı olsun
O da başkasına borç versin
Bir bahçıvan olalım
İnsan yetiştirilen tarlalarda
Mutluluk tohumları ekelim yüreklerine
Ama bakımını da yine biz yapalım
Vefa güneşiyle ısıtıp
Sevgi yağmurlarıyla hayat verelim,
Bizden,
Bizi yücelten değerlerimizden
Her öğün sofralarına sunalım.
Bizi yargılama
Bize ceza kesme
Bilesin ki onlarsız biz bir hiçiz.
Gelin ey yarenler
Beraber direnelim acımasız hayata
Bir kum tanesi olalım
Ama kumsalda olalım
Dalgalarla birlikte boğuşalım.
Bir kuru yaprak olalım,
Baharı bekleyen
Ama rüzgarda savrulmayalım.
En yüce dağların zirvesinde
Kökü derinlerde bir ağaç olalım,
Bizi sarsmak için elbirliği eden
Zalim fırtınalara baş eğmeyelim
Meydan okuyalım korkusuzca
Hayat bizi değil biz onu yönetelim
Zamanı da ciddiye almayalım
Cesedimde zafer kazanabilirsin
Ama zihnimde, hayallerimde,
Her şeyden önemlisi
Yüreğimde hep mağlup olacaksın
Demesini bilelim.
Ruhumuzu teslim etmeyelim
Yürüyen ruhsuz taşlara
Ben insanım diyelim,
Teşekkürü çok görseler de
Umursamayalım
Sırtımızdan da vursalar,
Sabredelim.
Umudumuzu yitirmeme hakkımızı
Hep saklı tutalım.
Sadece sevmesin öğrenelim,
Ve öğretelim
İnsanları insan oldukları için sevelim
Ve onu
Kalbimizin baş köşesine oturtalım
Sevenlerimizin, sevdiklerimizin.
Bizlerle omuz omuza savaşanların
Değerini bilelim.
Kaybetmeden kaybetmeyi öğrenip
Sahip olduklarımız için
Emek harcayalım.
Silahımız özveri ve fedakarlık olsun hep
İnsana sunulan bunca değeri
Ancak insanca yaşayarak elde tutabileceğimizi
Hiçbir zaman unutmayalım.
Gölgeler peşinde koşmayalım,
Güneşi arzulayalım.
Ve güneş artık bize doğmadığında
İnsanlığa güneş gibi doğacak
Bizden bir parça bırakalım.
Ama en değerlisi olsun
Adı da olmasın.
Sadece bizden olsun,
İnsandan olsun;
İnsana sunulan...

03 Mayıs 2005 İstanbul