Seyretmeye başlamışsan, aynada ki seni;
Bilirsin ki sendedir, hayat ilmeği..
Yele kapılmışsındır ya, kendini bildin bileli..
Efkarı sensindir, çaldırmışsındır dudağındaki ezgiyi..
İhtimali yok bilirsin, teksindir hayat girdabında.
Gez, dolaş bak örüntün bir karış uzağında.
Dökülür sanırsın yaprağı,
Tüketmişsindir artık dili, damağı.
Seçemezsin insanı, koyduysan yakınına,
Çık çemberinden, koyul yola..
Kayıt Tarihi : 10.12.2022 22:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Öztürk Öztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/12/10/insana-dair-43.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!